...i do sztalugi ciągle długa kolejka

  orskiej Galerii

Władysława Dobruckiego...

W Autorskiej Galerii

Władysława Dobruckiego

Isztalugi

Jeszcze jeden portret

Jeszcze jeden Obraz

I już kreski biegną

I krzywiznami

I łukiem

I zupełnie proste

Sztalugo Sztalugo

Ile już pamiętasz

I

Tych dzieł Władysława

Które powstawały

I w dzień powszedni

Ale i od święta

Tyle chwil minęło

Pełnych uniesienia

Tyle pasji Życia

Tyle mocy serca

A ile do ludzi

Już na swojej misji

I przedmiot podziwu

I ponad wszystkim

I wobec wszystkich

Mistrz skrzętnie przenosi

Obłoki i chmury

Ołówkiem i pędzlem

Na sztaludze widać

W pośpiechu zostawione

Wszędzie ślady wszystkie

I tak całą pasją

Poprzez wszystkie lata

Swój świat zatrzymuje

Na płótnie

Na kartkach

Oprawiony w ramach

I tyle w nim duszy

I dojrzałych myśli

Patrzysz i podziwiasz

Nie bacząc na podpis

I tak wiesz od razu

Że to jest

Władysław Dobrucki

I Katedrę przeniósł

Z Oliwskiego Parku

Gdy jeszcze mógł śmigać

Za swych dobrych czasów

Cegiełka do cegiełki

I kropla farby do kropli

I dziś w ramach obraz

Toczka w toczkę stoi

A Mistrz zadumany

Jakże serdecznie wspomina

Tamten czas

Wcale nie taki odległy

Gdy wszystko zaczynał

Choć może nie zawsze

Nad tym  co chce zrobić

Intensywnie myślał

Nieraz spontanicznie

Albo mimochodem

I wnet na sztaludze

Było dzieło nowe

A kiedy malował

I kobiety wnętrze

Jakże zawsze

Hojnie oddawał

I to co na  parterze

I to co na piętrze

I tak dni mijały

Gustownie ze smakiem

W skupieniu

Nawet nie wiadomo kiedy

Przybywał  akt za aktem

I dzisiaj w Pracowni

Gdzie spojrzysz

Tam obraz

Kadże dzieło Mistrza

To pełna epoka

I dojrzałe barwy

Jagody i lica

A wszystko tak wierne

Jak to ujrzał w myślach

I jest na co patrzeć

I jest co wspominać

I jest zawsze za co

By podziwiać

Mistrza

Pędzla i sztalugi

Kartki i ołówka

I pomysłów tyle

Na tyle nowych dzieł

Które na sztaludze

Jeszcze mają powstać

Choć już nie ta siła

I już nie ta ręka

Nie masz innej pasji

Niż to malowanie

Aż do głębi szczęścia

Maluj swoje dzieła

Maluj Władysławie

Maluj wierne portrety

Wszystkim Nadchodzącym Wiekom

Bo przez wszystkie wieki

Przy sztaludze Zostaniesz

Bo każdy wiek

Na swój wierny portret

Ma straszny apetyt 

Stanisław J. Zieliński

26.10.2016 R

I w ten taniec przed Tobą

Wkłada całe swe

Serce

Mistrzu Kreski i Kartki …

A tych kresek

Bez liku

Zawsze wiesz

Kiedy która

Tak najbardziej właściwa

Że tak zawsze pasuje

Tylko ta a nie inna

Parę ruchów zaledwie

I już dzieło jest

Z wdziękiem

I już jest na parkiecie

Twoja luba tancerka

I już tańczy dla Ciebie

Tańczy jakże serdecznie

I już patrzysz zdumiony

Bo orkiestra

Gra jeszcze

A tancerka

Na kawałku kartki papieru

Dla swego

Mistrza Władysława

Tańczy i tańczy

I w ten taniec przed Tobą

Wkłada całe Swe serce

A Ty mówisz mi nadal

Kreski kreski

Kreski wcale

Ale to wcale

Nie są takie trudne

Ale takie są kreski

Jaki jest Twój ołówek

Takie potem tancerki

Taki parkiet

I nawet taka orkiestra

Dla tancerki

Na kartce papieru

To ten właśnie ołówek

To tu chyba jest nawet

Ta moja cała

Cała tajemnica

Największa

I wiruje po kartce

I to po same brzegi

Nikła postać że

Mniejsza niż Mrówka

Jeszcze jest przed Sztalugą

Wyostrzony ołówek

Ma w dłoni

I z malarską swą pasją

Jakże patrzy w skupieniu

Bowiem to jest istotne

Co tancerka ma tańczyć

Czy Jezioro Łabędzie

Może klasyczne tango

A może zaskoczyć ma Mistrza

Czymś nowym

Czymś nowym zupełnie

Ot na przykład

Na przykład

Bardzo bardzo ognistą

Salsą

I dłoń Mistrza zadrgała

Bo Mistrz brwią aż Poruszył

I szła kreska do kreski

I aż parkiet był zadrżał

Poszły w wir

Wszystkie mrówki

I w Pracowni nic tylko

Wszędzie była

Salsa

Salsa

Salsa

I patrzyłem zazdrośnie

Że tak może

Tak nagle

I tak łatwo

Bo tylko przecież

 Bo to przecież li tylko

Li tylko

Kreska do kreski

I już skrzypek

Orkiestra

I już parkiet i sala

A na sali

Wirujące tancerki

W jakim świecie

Tak natychmiast

Tak na zawołanie

W mig jest

Tyle tancerek

Ile tylko zażyczysz

I co tylko zażyczysz

Taki jest zaraz taniec

Odpowiada Władysław

Bardziej dumny

Niż król

Niż cesarz

Niż sułtan

Bo ma przecież stokroć

Większe od nich Mocarstwo

Bo nie musi mieć dworu

Bo nie musi mieć dworek i dworzan

Bo ma zawsze pod ręką

Ten świat jakże cudowny

To to swoje królestwo

Malarstwo

Parę ruchów zaledwie

I już dzieło jest

Z wdziękiem

I już jest na parkiecie

Twoja luba tancerka

I już tańczy dla Ciebie
Tańczy jakże serdecznie

Tańczy jakże serdecznie

Stanisław J. Zieliński
20.10.2016 R