I mówi czasem do swoich ścian...

I mówi czasem

Do swoich ścian...

...

I do sztalugi

I do dzieł swoich

Których w Pracowni

Wszędzie pełno jest

Kogo by z nimi

Na zawsze oswoić

Kto by tak bardzo

Tak jak On Sam

Chciał na sztalugę

Nieść to co w duszy

Kto chciałby takim

Jego uczniem być

U kogo
U kogo

Tę twórczą ciekawość

Tak nagle

I tak na zawsze

Na całe życie

Gorliwie obudzić

Kogo wprowadzić

W Ten Cały Świat

Wszystkie sekrety

Wszystkie tajemnice

Bo jakby nie chciał

Żeby to wszystko

Co w sobie ma

By o tym wiedział

Li tylko Wiatr

Obiegający dookoła Dom

I Galerię w Ogródku

Gdy dni pogodne

By tylko Wiatr

Wiedział o wszystkim

Choć czasem chętnie

I kartkę uniesie

I Mistrza z obrazem

Też porwać chce

Gdzieś bardzo

Gdzieś bardzo przed siebie

Nad jakiś nowy

Nieznany brzeg

Aż czasem mocniej

Zakołacze serce

I myśli myśli

W tej tęsknocie

Mistrz

Mistrz Ołówka

Mistrz Sztalugi

I Mistrz Kartki

I Pędzla

Gdyby tak jeden

Wernisaż był

Tych wszystkich prac

Ile by na to

Potrzeba miejsca

Metrów podłogi

I metrów ścian

I ile czasu

By na to wszystko

Ale i ludzi

Potrzeba sztab

I czas by jednak

Zmierzyć się z tym

Bo przecież do celu

Tak bardzo już blisko

Wielu obrazom

Blisko do ram

Bo tylko przyciąć

Bo ramy stoją

Jakże On słyszy

Ten mocny szept

Swoich obrazów

Kiedyż te ramy

Grube i srebrne i złote

Choćby na chwilę

Choć przymierzą Wreszcie

I tyle jeszcze

Codziennych spraw

Tyle tematów

Tyle pomysłów

Że trzeba na to

I zdrowia i lat

Boże Mój Boże

Przecież widzisz Sam

I chyba jeszcze

Pozwolisz mi

Na to wszystko

Jeszcze pół wieku

Będzie w sam raz

Znajda się może

I moi uczniowie

Zechcą ochoczo

Ruszyć w Mój Świat

Żeby codziennie

Trwać przy swej sztaludze

Bo przecież to nic

Trudnego jest

Wystarczy kartka

Wystarczy ołówek

I na tej kartce

Kilka kresek dla scen

Pionowo

Poziomo

Na ukos

I nawet sam

Nie wiesz kiedy i jak

Powstają dzieła

Wciąż nowe

I nowe

Jeszcze pół wieku

Będzie w sam raz

I na sztalugę

Na pędzel

I ramy

By mógł kompletny

Być mój cały świat

I chociaż trochę

Do tego 
Twojego Świata Podobny

Mój Wielki Boże

Który podczas

Tylko Jednego Tygodnia

Jakże cudownie

Przed tyloma 
Tysiącami lat

Został przez Ciebie

Wspaniały Boże

I to raz na zawsze

Bezbłędnie

Stworzony

I myśli myśli

W tej tęsknocie

Mistrz

Mistrz Ołówka

Mistrz Sztalugi

Mistrz Kartki

I Pędzla

Gdyby tak jeden

Wernisaż był

Ile by na to

Potrzeba miejsca

Stanisław J. Zieliński,4.11.2016 R