Nie wiadomo z Kim się spotkał

Chrystusowi Uczniowie

Autorska Seria Poetycka

I powiedział kiedyś Pan: pójdź za mną...I Władysław, jeszcze jako kilkuletni chłopiec - poszedł bez wahania...I po drodze spotkał dwa przedmioty, które z miejsca bardzo mu przypadły do gustu, a były to: pędzel i sztaluga...I tak już przy nich pozostał po dzień dzisiejszy...

   Szczęśliwi są Ci, którzy słuchają głosu Pana, albowiem Pan wie najlepiej, gdzie jest najlepsze miejsce dla każdego z nas!!! Władysław swoim posłuszeństwem wobec Głosu Pana - w zupełności to potwierdza...

Nie wiadomo

Z Kim się spotkał…

…

Do dziś nie wie

Czy naprawdę był tu kto

Ale Mistrz Malarz Władysław

Dostał całą moc talentów

Więcej niż wiadro

Niż worek

Niż kosz

Może sam układać ziemię

Drogi swe

Oliwski park

Może czas zamykać w ramy

I może zmieniać swój czas

Lata idą zadumane

Gdy w nie nawet

Dmuchnie wiatr

Mistrz Malarz Władysław

Zawsze jest w tym samym miejscu

I zawsze jest i taki sam

I nie taki sam

I tak co dzień

I tak zawsze

O pędzel wsparty

Waży światło barwy dźwięk

Wyraz twarzy

Kropki kreski

Radość smutek

Bojaźń lęk

I ta siła

Czas zatrzymać

I powiedzieć hola hola

Do wszystkich nadchodzących dni

Lata całe że los cały

Jeden

Bezustannie trwający Wernisaż

W tej jednej Wielkiej Galerii Arcydzieł

Jakim jest Świat

Kąpie się w Słońcu

Oliwska Książnica

Księżne i Książęta

Ileż obrazów

Mistrza Malarza Władysława

W każdym z nas

A każdy to inny wszechświat

Inna planeta inna orbita

A między nimi

Ileż tysięcy tych chwil biegnących

Nie tylko przygodnych

Świetlnych lat

Jakże to wszystko

Mistrz Malarz Władysław

Może nagle odwrócić odmienić

Jakże to wszystko

Może przybliżyć oddalić

I na poważnie

I gdy do drzwi zapuka

Jakiś żart

Portrety akty

Odległe pejzaże

Aż po ten pierwszy dzień

Bożego Tworzenia Świata

Gdy była Ziemia i było Niebo

I gdy był tylko Bóg

I Pierwsi Rodzice

Adam i Ewa

Patrzę na ten obraz

Zamknięty w ramy złote

I pytam

Z niedowierzaniem pytam

Mistrzu Malarzu Władysławie

Czy tak naprawdę wyglądał Raj

I tak plecami do siebie odwróceni

Byli Nasi Pierwsi Rodzice

Gdy tak niepostrzeżenie

Nagle dokonał się

Ten Pierwszy Akt

Nie wiadomo

Z kim się spotkał

Do dziś nie wie

Czy naprawdę był tu kto

Ale Mistrz Malarz Władysław

Dostał całą moc

Niesamowitych talentów

Więcej niż wiadro

Więcej niż worek

Więcej niż kosz

I nic tylko grzebie

I grzebie
I codziennie

Coś z nich wydobywa

I nic tylko nosi

Ustawia wiesza dopasowuje

Do ogrodu

Na sztalugę

Na okno

Na ścianę

Aż po samo dno duszy

Aż po samo serce

A rytmu tych poszukiwań

Nie jest w stanie zagłuszyć

Nawet największe

Największe Tsunami

Bo stokroć większe tsunami

Jest w Nim

I w pędzlu

Malarza Władysława

Mistrza

Stanisław J. Zieliński

Gdańsk 4.06.2011 r.

Od autora...Uroczysty Wernisaż, kolejny w ciągu bogatych artystycznych zdarzeń w twórczości i w życiu Władysława Dobruckiego, zapowiadający bogatą wystawę Jego obrazów miał miejsce 1 czerwca Anno Domini 2011 w placówce Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdańsku - Oliwie.

     Jak zwykle było to nadzwyczajne wydarzenie z udziałem Rodziny oraz dość licznej grupy Przyjaciół, wiernych fanów Czcigodnego Artysty - wypróbowanych smakoszy dobrego malarstwa.